Dikenli teldeki güvercin Şiiri - Yorumlar

Gökyüzğ hayller açıyor hala ve umutlar hep var olacak çocukların gülüşünde harika bir şiir okudum..... nicelerinde buluşmak dileğiyle

gamzelerinde dolunay ağlayan çocuklar...Kendi çığlıklarıyla irkilen çocuklar... balonlarınız saklı gökyüzünde...

yeniden okumak çok güzeldi...
Sonsuz saygı ve sevgilerimle..

Usta bir kalemden çıkmış bu güzel dizeler için bilemiyorum neler söylenebilir....

Çocuk hayattır...Çocuk olmazsa hayat son bulur...
Bir çocuğun, o güzel gülüşünde kısacık hayat öyküsü vardır. Ama buzdağının görünmeyen kocaman yüzü gibi; o gülücükte hayatın özeti saklıdır.
Bir çocuğun masum bakışıyla son bulur bazen ayrılıklar...
Bir çocuğun göz bebeklerinde umut vardır çoğu zaman...
Bir çocuğun düşlerinde aşk vardır mesela...
Hayalindeki masallarda periler cirit atar, zümrüd-ü anka kuşları uçarlar.
Sevgiyle işlenmiş gönüllerse eğer...Onların gönülleri sıcacıktır. Sevgiyle doludur onlar.
Onların masumiyetiyle dünya döner bence...
Hatta bizlerinde onlar gibi, sınırsız düşleri olmalı….
Olmalı ki! Hep bir olalım ve birlikte düşleyelim güzel bir geleceği....

Daha nicelerine...Saygılarımla...

günbatısında tutsak olsa da güvercinim, ona emanet yüreğimle
biliyorum yarın gene gündoğusu, yeni bir güneş daha doğuracak
belki biraz üşüyecektir yüreğim ama,
inan asla donmayacak…----Cevat hocam çocukluk en şiddetli ateşi yanan yürek üşümesidir ,biraz çocuk kalmak en güzel yangınları çıkarır harika bir giriş ve nefis bir final kutluyorum saygılar sunuyorum.

Etrafında alev alev kuşlar üşüşen telaşlı dizeler için müebbet ikram edilen bir çağda gürültüler içinde sükut biriktirdi şiir...Yeni baharlara yeniden turuncu olmak için ışık biriktirilecektir...Aykırı konukluklara çağdaş sıratlardan gidilecektir ve nice Anka serüvenlerinde ab-ı hayat içilecektir menzili sevda olan dizelerde...

Bir çağ bir diğerinin içine karışmaz üstüne yıkılır...Alem tufan diye feryad ederken şaire sorsan 'elsa'nın Gözleri' der susar...

demek geldi içimden...Dehşetle kutluyorum usta...Bir şiir sever olarak teşekkürler bu şiir için...Sonsuz saygılar size...

Yıllar, yıllar önceydi, her bahçede her türden sebze-meyvenin olduğu zaman, yani kalkınma planlarında tarımın özellikli ve öncelikli olduğu zamanlardı. 

1960-1975 yılları arası...! ! !  

Dikenli teli ilk o zaman görmüştüm, birileri çiftçiliğe merak salıp, devletin ormanının da canına okuyup modern denebilecek bir çiftlik 
kurmuştu. Su bol, hava güzel, toprak bakir, kan düşse can biter deyimiyle el ele bir yer hâsılı. 

Gel zaman git zaman, Can erikler, şeftaliler, kayısılar, kavun-karpuz, bağ-bostan, hepsi şahane ama gel gör ki, etrafı dikenli tellerle kaplı, bizdeki merak da tavan yapmış durumda. 

Başta söylediğim gibi her şey, herkeste bol bol yani bolluk bereket yılları ama biz hiç sınır görmemişiz ki, bu dikenli teller de neyin nesiydi, öte yandan kimse kimsenin kapalı suyunu bile içmezdi, kaldı ki bağına bostanına girsin. 

Ayrıca kudümsüz bir bekçi, saldırgan bir de köpek dikenli telli bahçenin içinde beyler gibi hüküm sürünce bizde merak, biraz da kızgınlık arttıkça arttı. 

Allahtan köpek gündüzleri bağlı tutulurmuş da, kimseye zarar vermezmiş, eh bekçi de insan neticede o da yorulacak, uykusu gelecek, v.s....v.s... 

Biz iki kafadar bu bahçeyi gezmeyi kafamıza koyduk bir kere kurtuluşu yok, yok da nasıl....?  

tellerin toprak zemine en yakın olanının altını geçebileceğimiz kadar çukurlaştırıp, daldık içeriye, kendimizi de mersin yapraklarıyla bir güzel kamufle edip gezinmeye başladık... 

Bahçenin dört bir yanını kolaçan ettikten sonra tek bir meyvesine dokunmadan geldiğimiz yerden geri dönmek için yola koyulduk ama koskoca bahçe bulamadık yasak araziye girdiğimiz kovuğu... 

Başladık ağlamaya, hem de öyle böyle değil, köpek havlar bekçi bağırır biz ses tonumuzu yükselte yükselte ağlarız. Bekçi hakkındaki söylentiler aklımıza geldikçe, kendimizi Cadının Sütlaçla kaplanmış kulübesine taarruz etmiş hissinden kurtaramıyoruz elbet. 

Sesimizden çocuk olduğumuzu anlayan bekçinin öfkesi dinmiş bir halde geldi yanımıza, orada ne yaptığımızı sordu, merak ettik bahçeyi dedik, üst araması yapıp bir güzel de tembih ve tehditledikten sonra bizi azletti... 

Dikenli tellerle tanışmam böyle olmuştu, sonra ne zaman dikenli tellere konan bir kuş görsem, hep o günü hatırlarım, içim burkulur... 

Saygılarla... 

Kimden : ibason (Bay, 56)

Kime : uzungemici / cevat çeştepe

Tarih : 12.06.2014 11:58 (GMT +2:00)


Konu : [barisa-davet] DİKENLİ TELDEKİ GÜVERCİN


bereket getiren yağmurların mutluluk damlaları tüm çocukları sırılsıklam ıslatması dileğimle,

hala gerilmiş teller duruyor yaşamın en uğrak yerlerinde.. meydanlarda bırakılmış bir dolu haziran, kendinden habersiz üşüyor ulu orta.. gökyüzü daha ayılmadı, sokaklar hiç bu kadar çocuksuz kalmadı usta.. her yeri kan götürüyor................duyarlı şiir için sonsuz teşekkürler, kutluyor, saygılar sunuyorum..

Çocuklar ağlamasa..Kanamasa gözyaşları dizleri parçalanmasa gelecekleri alınmasa ellerinden özgürce koşup oynayabilse kendi alanlarında.Kimse dokunamasa.. Çocukların sadece sevda yağmurlarıyla yıkansa saçları.. Ellerinde toprak kokusu gözlerinde güneş..
Alabildiğince güvercinler konsa tellere dikeni ayrılmış.. Umut taşısalar kanatlarında..
Sabaha ne güzel geldi şiir. Muhteşem ses. Kutluyorum Saygı ve sevgi ile.

duvar, çocukları saklasa da balonları saklayamıyor
hepsinin içinde bir bulut ve ufuklarında umut, öylece uçuyor...

uzun ve çetrefilli edebi yolculuğunuzdaki
bu size has ve özgün yazım tekniğinize imreniyorum ağabey.
şair;şiirin soylu doruklarına ulaşmak için kendi yolunu/patikasını/poetikasını tırnaklarıyla kazıyandır...