Dikenlerle Kanadı Şiiri - Sinan Karakaş

Kimliğim oldu hüzün, yapıştı bedenime,
Farkına vardım güzün, yansıdı tüm günüme,
Neşeden haberim yok, oyun oynayanlar çok,
Bugünün değil sızım, dönüp bakın dünüme..

Uzattığım ellerim, dikenlerle kanadı,
Bu garip nasıl uçsun, kırılmışsa kanadı.

Adım hüzün soyadım, sanıyorum ki güzün,
Harareti düşmüyor, yüreğimde ki közün,
Hüzün benim gölgemdir, daha çok aydınlıkta,
Şimdi son basanakta, bittiği andır sözün.

Uzattığım ellerim, dikenlerle kanadı,
Bu garip nasıl uçsun, kırılmışsa kanadı.

Ne gök mavidir artık, ne de ağaçlar yeşil,
Ayrılık rüzgarları, esiyor usul usul,
Yıldızlar bile korkmuş, firar etmişler gökten,
Bu yazı çık maz yazı, istediğin kadar sil.

Uzattığım ellerim, dikenlerle kanadı,
Bu garip nasıl uçsun, kırılmışsa kanadı..

Ben hüznün gölgesinde, kederlerim sararmış,
Bırakın gökyüzünü, deniz bile kararmış,
Dağların gözyaşları, ruhuma çarpmaktadır,
Hüzne mübbet ruhum, çıkar yollar aramış.

Uzattığım ellerim, dikenlerle kanadı,
Bu garip nasıl uçsun, kırılmışsa kanadı..................İNSANİ