Bir zamanlar dost sandım bazilarini, yıldızlar gibi parlıyorlar di gökyüzünde
Gitmez beni terketmezler dedim
Once umutlarimi,sonra hayallerimi yıktılar
Sözleri yalan,
gülüşleri sahte, onlarca yüz
Onlarca insan kaybolup gittiler gecenin karanlığında.
Avuclarimda ihanetler ve yanlizliklarla kaldım basbasa
Oysa güvenme kimseye demişti iç sesim
Bense hep güvenmeyi seçtim
Akillanmadim gözlerimde yaş lar dondu
Dilim dudaklarımda çürüdü
Hep verdim umut mutluluk ve sevgi heveslerim boğazımda kaldı
Umutlarım bir bir söndü
Kırıldı Gülüşlerim
Güvenmekti benim tek sucum,
Sözleriyle sarhoş eden yalanci diller öyle yağlı ballilardi ki
Hep kandim
Arkamı döndüğümde hiç biri yoktu
Güvenim camdan bir objemiydi ki kırılıyor du yüreğime çarpa çarpa
Rüzgarın ardında kayboluyordu izleri,
Dost sandiklarimi arasada gözlerim
Neredeydi dost sandıklarım
Nereye kaybolup gittiler
Söyleyin bana yalancı güller
Yıllarca dikenleri boşuna mı suçladim ben
Gülün hiç mi suçu yoktu
16.01.2024 12:58
Kayıt Tarihi : 16.1.2024 13:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!