Konmuş gül dalına ağlıyor garip,
Bağrında güllerin dikeni belli.
Güller oynaşırken dalları sarıp,
Uğruna gözyaşı dökeni belli.
Bakar şeyda bülbül dalından güle,
Gülü gelmiyor ki bir yüzü güle,
Derdini anlatır seherde yele,
Yüreğine sevda ekeni belli.
Sevgiden anlamaz gönül yıkanı,
Dizilmiş dallara gülün dikeni,
Umurunda olmaz hasret çekeni,
Kopartıp başına takanı belli.
Şu garip dünyada sevilmez seven,
Nice âşık gördüm dizini döven,
Sevenin gönlüne kurulur divan,
Divanda özünü yıkanı belli.
Gülü taç yaparlar güzel başına,
Bülbül ah çekerek vurur döşüne,
Alım ermez oldu gönül işine,
Yıllar yılı sevip bıkanı belli.
Eyüp bülbül olmuş gülüne hasret,
Zaten ömür bitti az daha sabret,
Sevmek kime kısmet kiminde ibret,
Sevdim diye ömür yakanı belli.
Eyüp Şahan
Ankara 28.11.2010
Kayıt Tarihi : 1.12.2011 23:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!