Gönül bahçende bir gülüşle,
Kuşlarla çırpar yüreğin.
Cemre düşer toprağa,
Hafifler yüklerin.
El ayak çekilince topraktan,
Yağmur yağar ince ince.
Yalnız kaldığın kadar,
Siner toprağa derince.
Lambada titreyen alev üşür,
Issız sözcükler aşk deyince.
Bir söz bitişi gibi yalnızdı harfler,
Sözcük anlamını terk edince.
Yetersiz kalırdı,
Anlatmak isteyince.
Konuşursun sözcüksüz,
Sessiz sedasız, sessizce.
Ayrılık gelir, hüzün çöker,
Diken saplanmışsa sineye.
Gönül kırık olur, gül yalnız kalır,
Gül, isyan eder dikene.
Yürek hasreti köz ateşini sezince,
Cam kırığı gibi derin acılar.
Gün gelir, diken de isyan eder güle,
Yürek derinden sızlar.
Güner Demirci /11.07.2024
Kayıt Tarihi : 15.7.2024 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!