Digergamla Şiiri - Seyfi Karaca

Herkesin herkeste hayatinin kalan yarisi vardir
Bu yüzden cezbeder yarin dünden
Mum süzülür durur ciraya gerdek gecesi ilk gün gibi
Hergün gelin damat olunur en güzel giysileriyle kuslar kazlar ceylanlar
Trenler gibi hergün bir dolu dünya gardan
Kavusup ayrilmalar arasi dur duraksiz akrep yelkovan
Konvoyunda sarilip kucaklasmalarin kivranip bükülen yollari gibi
Kompartiman gecisli evler kayip giderek aklin ortasindan ve göz ucundan
Her durakta düsünmek kadar kiymetlidir failin nesnesi öznesi
Adi henüz konmamis kivilcimlarla bir yerden sonra baska bir yer baslar
Yoluna koyulanin kendi dahi kimsenin bilmedigi
Misafirini coktan bekleyen ziyarete ezelden eri mesken mahal
Tren camlarina düstügü yerden damlaciktan ciy
Düsünmek yapmaya yapmak yasamaya
Kendinden sonrasini dogurmak icindir topragindaki tohum misalin
Dün yarindan süzülüp sizarken sevincidir hüzne karisik her gözyasi
Ödestikce kendi payina heryer ve hersey
Insan kadar güzel görünür

Ocak / 21