Die Nachtigall Şiiri - Erol Çatal

Ece için
Bu yıldızlı ecede öten kuşta ne
Mutlak bir mağlubiyet var mühürlenmiş acıklı ezgisinde
Bir haberci mi yoksa kaybolmuş dilinden haber getiren
Bir lanetli mi aralanmış bir zamandan sürgün edilen

Beklemek sonsuzluğun lütfedilmiş anahtarı
Bir ödül gizli sözlerin şafağına açılan
Her adımda kovanından altın damlalar taşıran
Tozları kaldıran gövdelerine sığmayan ruhlardan

Bir kalp ölür içine çeker bütün evreni
Matem benim hakkım bu viran bahçede
Hangi adla anayım seni; mağrur ve mahmur
Bakışlarını günden geceye çeviren aşkta ece olan

Şair örtme ağıdını harflerle bülbül-ü pejmürdenin
Kağıtları tutuşturan harplerle kafesini kırma
Böyledir yazgısı hep kendine zincirli; kuyusundan bakanın
Bir gül için bir dikenle kendini öldürenin