Deyimlerin Manası, Duyumların Alası?

Her deneni ölçmeye, var elimde ayarım,
Altın ise söylenen, alıp kalbe koyarım.

Zannetme ki bulunur, her denenin manası!
Hakka uyan kelamdır, deyimlerin alası.

Her duyuma inanma, koy masaya incele!
Duyumlarda çoktur zan, hak kıstasla irdele!

Bakır ise şayia, sokma asla hanene!
Altın ise ihtiyaç; bakırlardan sana ne?

Yalan yanlış beyanlar, bakır bile olamaz!
Muttakinin indinde, onlar değer bulamaz.

Ariflerin tercihi; hikmet yüklü kelamlar!
Bunlar için koşana, olsun kalbi selamlar.

“Atasözü”(!) diyerek, her cümleyi hak sanma!
Ecdatların içinde, boş konuşan yok sanma!

Batıl dine inanan, baban olsa dinleme!
Elmas ayrı, cam ayrı, işi yanlış anlama!

Elmas olmaz parlak cam, kıratına iyi bak!
Kelam cam mı, elmas mı? Ölçüsünü koymuş Hak.

Uymuyorsa kitaba, yoktur onun ederi!
Değer verip alırsan, aldın demek kederi!

Ayet, hadis bir mihenk; sür üstüne denenin!
Kalp çıkarsa deyimler; alma, çekme ah, enin!

Atan mü’min olsada; arif‘midir ona bak!
Marifeti sabitse; demez elbet o,nahak.

Deyimlerle, duyumlar; öyle bol ki çarşıda,
Uyduruyor bak biri, hemen şu an karşıda!

Menşeini bilmeden, etmen söze iltifat!
Semli sözü nakletmek, insan için bir afat.

Naşir olmak isteyen; yaysın yüce kitabı!
Huzur versin beşere; onun nurlu hitabı.

Cihat ŞAHİN
13.07.2010-İZMİR