Deyimlerin Dili Şiiri - Uğur Musab Şahin

Bu işin altında bir çapanoğlu var, tiyo verin.
Altından girip üstünden çıkıyor melun, yerin.
“Altta kalanın canı çıksın” demek reva mıdır?
Arpacık kumrusu gibi düşünmek evla mıdır?
Armut piş ağzıma düş, onun rehavetin desin.
“Armutta sap, üzümde çöp” mazeretin desin.
Bir arpa boyu yol almayı, kolay sanıyorsun.
Astarı yüzünden pahalı, hemen inanıyorsun..
“Anasının nikâhını ister” pazarda derler ya?
Atı alan Üsküdar’ı geçer, kafesinde kanarya.
Atsan atılmaz, satsan satılmaz onbin akçeye,
Avucunu yalarsın,” ipek” dersen kıl keçeye.
Her ne kadar bu iş seni aşsa, sıra değişmez,
Arap saçına dönmüş düğüm, kimse çözemez.
Gel ayıkla pirincin taşını, sıkar “yok” demek,
Zordur attan inip, sonra uyuz eşeğe binmek.
Sen ki, onu avucunun içine aldığını sanırsın.
Aşağı tükür sakal, yukarı tükür bıyık batırırsın
“Oysa aramızdan su sızmazdı ikimizin” dersin,
“Anca beraber kanca beraber” der söz verirsin.
Al birini vur ötekine, ikisi birbirinden farksızdır,
Aralarına kara kedi girmiş, ikisi de tarafsızdır.
“Allah yarattı” demez, kafası da atmaya görsün.
Allah “Yürü ya kulum” der, koşarken görürsün.
Allemkallem eder, kendi işini kendisi yapar.
“Al gülüm ver gülüm” le, elinde ne varsa kapar.
2009