Dey Ded Ğoşen Şiiri - Yusuf Kartoz

Nereden düşdüm bu zalimin eline,
İlk tanıdığımız,sevğilimiz annemizse,
İlk öğrenim çağındayız henüz biline,
Şimdi bu ne olabilirdi düşünsenize,
Merhameti henüz bilmeyiz sebebi ne?

Etrafı etkiler büyüyüpte küçülmüş haliyle,
Öyle uyumlu sözler sarfeder dinleyene,
Hele çift atkuyruğu örülü sarı saçlarına,
Deniz mavisi ışıklar saçan gözlerine,
Ona vurulmamak imkansız anlasanıza.,

Yıllar geçdi yine düşdük bu zalime,
Yelken bezinden dikik bebek gibiyse,
Onda ne buluyordum,ah! anlasanıza,
Görür görmez eskisi gibi düşlerdeyse,
Yaşımız artmış; gelecek büyük sorunsa.

Biz hiç gençliğimizi yaşayamadıksa,
Hiçmi kabahati yok; hepte sustuysa,
Onun fakülteyi kazanmasıyla ayrıldıksa,
Buda bizi yüksek öğretime yöneltiyse,
Yetişmek için hep koşduk böylesine.

Beklenmedik göçleriyle kayıplardaysa,
Bu arada nihayet bende bitirebildimse,
Hiç anlayamadık gufapl gönderilerine,
Ne kadar gaddar imiş,hiç sezemedikse,
Hayatımı zindana çevirdi; ah! mutlu olabilse! ! !