Dewrim Dokdere Şiirleri - Şair Dewrim Do ...

‘’Aynı yalınlıkla ölmek isterim Kırda bir çiçek gibi, sakin, gösterişsiz. Mum yerine yıldızlar parlasın üstümde Yeryüzü uzansın altımda sessiz. Ben aydınlık ve özgürlük delisiyim Varsın hainleri gizlesinler soğuk bir taş altında Dürüstçe yaşadım ben, karşılığında Yüzüm doğan güneşe dönük öleceğim. Jose MARTİ’ Dirilmeliyim sevdiğim Toprağın üzerinde filizlenerek. Ay ışığı altında gülümserken yüzüm, Dönüşüme karşılamalısın. İşlek cadde üzerine taşı beni, Titreyerek ölenlerin sofrasına, Diz boyu biten otların mezarlığına, Sakin ve ağır adımlarla Taşı beni, toprağımıza sevdiğim. Can suyu istemez hani Ama isterim yüreğinin sesini Oğlum nasıl isterse sütünü İsterim uzanacak ellerini.. Ölüm soğuk yüzlüdür biraz Bakarsın bir gecede Masmavi gülümserken perden Ve uykunun kibar sahnesinde Nilüfer sevinciyle koşarsın bana. Karanlık korkutmasın sakın Sırtüstü uzatacaklar seni Yaşayanların sesini dinle Ve bekle rüzgârı orada Sana savrulup Koşacağım sevdiğim. Çocuğumun türküleri Sitemlidir biraz Belki her iç çekişinde Kırılacak yüreğim Kıracak rüzgar Yapraklarımızı güzelim.. Ama evlenecek Bir şeyleri değişecek Birileri gelecek Gelmesi gereken Acıların sonrasında Sofrasına gelecek Zaman dediğin nedir ki? Pek çabuk geçecek Üstelik biz büyürken toprakta Bir çocuk koşacak Evlat eli tutarak Gelecek iki evlat.. Bize sahip çıkacak Öpecekler ve ağlayacaklar. Bekle sevdiğim Doğacağız bir gün Bahar aşkına Öpeceğim dudaklarından.. Çocuğumun türküleri Sitemli olsa da biraz Yürek acıtsa da Acıyacak tanrılar Şu yoksul yalnızlığıma.. Güneşli bir gün Kırılmış yer kabuğu Azgınlaşmış okyanus Ve uyanıyorsun Bir ateş topunu görerek. Sakın üzülme Öleceğini düşünme Titreyen yaşayanlar Apansız vuruldular Kıyametin sesi değil duyduğun Duyduğun savaşın çığlığı. Vurulan çocuklar Şu garip analar Ağlatmasın seni Hak edilen ölümdür Hakkı veren sabırsız bir el.. Sen aç gözlerini Ve bekle sevdiğim Çünkü gelecekler Kan nehrinden yüzerek Gelecek yeni ölüler. Bizi tanıyacaklar Umutlu çocuklar Savaşa yenilmeden Dönecekler yaşama Dönecek olanlar Çınar’a koşacaklar..

Düşünürüm;
İlk kar düşmeden,
Senin zarif bedenin ve düşlerin
Şu yoksul soframa yol alacaklar...
Yollar ki tozludur,
Gökyüzü kendi hudutlarını çiğner

İkiyle çarptım ömrümü
Ve ele geçirdim ölümü.
Çıkarttım mezardan leşimi.
Kerpetenle söktüm sözcükleri
Ve okudum geçmişteki kendimi.

Yüreğimin ömrü bitti, diyorum.
Ya yürekteki çocuk, ya yürekteki aşk?
Sancılar ve kan? ölüyorlar mı?

Çocuk ve aşk, sancılar ve kan,
Az önce yokladılar sızıp kalmış yüreğimi

Özgürlüğümüz
Uçmalıdır yürek kafesimizden.
Özgürlüğümüz
Ulaşmalı kerpiç evlere,
Boy vermeli yoksul bahçelerde.

Hiçbir görüntü yok vahşi fırtınalarda,
Yalnızca çenemi yumruklayan sert bir el,
Kaçıyorum.

Şimdi Suriyeli bir mülteciyim,
Şimdi çadıra sığınmış zavallı bir insan

Akıl erdiremediğim kutsal ana!
Ne tarlamda buğdayım,
Ne ayçiçeğim kıyısında,
Ne bahçemde çileğim,
Ne ahırda süt alacak ineğim,
Ne temiz bir elim,

Kokuyu çekerim beynim için
Ki yüreğimde bekler beni çıplak kaldırımlar
Köprü kıyısına koşan
Son şarkıları söyleyen rüzgâr
Kalın parmaklarıyla
Kaburgalarımı sayar.