Devşirme Şiiri - Ali Çelik 3

Devşirme yaparken, olduk devşirme
Revaçta düşmanla, işi pişirme
Belli ki bunlarda, hep iliştirme
Kapatmıştır bize, iki gözünü

Devşirmeler gider, kendi uzağa
Gönüllü düşmüşler, çoğu tuzağa
Kaygan bir zeminde, binmiş kızağa
Yabancıdır bize, bilmez özünü

Diline bakarsan, bizden gibidir
Amca, dayı, yeğen, kardeş, abidir
Lakin Hakka değil, küfre tabidir
Bize değil, ele dönmüş, yüzünü

Düşündüm, bu durum, ne kadar acı
Sana yaban olmuş, kardeşle bacı
Gitsen, bin tabibe, yoktur ilacı
Duvar olmuş, dinlemiyor sözünü

Bir bilsen, ne kadar, gider zoruma
Düşman olmuş, Hakkarili Çoruma
Harlatmaya, odun atar koruma
Üfler yüreğimin, yanan közünü

Çıkar mı acaba, beni anlayan
Çoğalmış düşmana, kuyruk sallayan
Bu ne hainliktir, bu ne hezeyan
Daha henüz, yaşamadık hüzünü

İnsan nasıl taşır, bunca yükünü
Az da değil, artırmışlar yekünü
Arkadan geliyor, daha sökünü
Gösterdi insanın, bana yozunu

Bilmiyorum, bunlar nasıl ayılır
Salgın olmuş, tüm ülkeye yayılır
Eskidenmiş, anne, baba sayılır
Eski diye, üflemezler tozunu

Beni anlar, muhakkak ki Yaratan
Kutsalı kalmamış, her şey sıradan
Öleceğim, bu onulmaz yaradan
İyice artırmış, zehir dozunu