Devrimci yıllarım Şiiri - Ünal Ulaş

Hiç unutmuyorum sıcak lodoslu bir istanbul günüydü
Kartal lisesinin yanıbaşında bir zeytin bahçesinde
Çenesi uzun meral ablanın sohbetleriyle başlamıştı devrimciliğim
Yüzümde şaşkın bir tebessümle dinlemiştim onu
Beni neyin beklediğini bilmeden
Bilmeden hayatımı neye çevireceğini devrimci olmuştum
İşçi çocuğu mecitin oğlu ünal olarak olmam gereken olmuştum
Ablanın konuşması başkaydı yoldaş derken içim akardı
Devrimci dilini öğrendim birden acele değil ivedi demeyi
Nazımı tanıdım o beni tanımadan denizi sinanı alpaslanı
Kendimi tanıdım kendimle vatanımı
Ne uzak kalmışım geç kalmışım
Arayı kapatmak için boykotlara katıldım yürüyüşlere
Sol yumruğum havada kahrolsun emperyalist amerika demeyi
Kahrolsun faşist düzen demeyi öğrendim
Her grevde babamın işten atılmasından korktum öfkelendim
Kendimce kırdım zincirlerimi devrimciydim çünkü
Arkadaşlarla okulun ada gezintisinde
Aşık olmayı ama devrimci kişiliğimle bacı demeyi öğrendim
Oysa ne çok istemiştim seni seviyorum demeyi
Ama ben lümpen değil devrimciydim
Oysa ne yazık deniz abinin aşık olup seviyorum dediğini öğrendim
Yılmaz güney bakar metin abim gibi konuşmaya çalışırdım
Ben figürlerle devrimci olmaya çalışırdım
Ve oldum
Düzenin hırçınlığında buldum kendimi
Parkam vardı artık bıyıklarım istediğim gibi olmuştu
Birinci sigarasından işçi şapkası yapmak geride kalmıştı artık
Meral ablanın yerini almıştım zeytin ağaçlarının altında
Karşımda şaşkın ama mutlu bir tebessümle bakan
Devrimci olmayı seven ünallar vardı artık
Ama seni seviyorum diyebileceğim o kız yoktu
Bastırdığım lümpen duygularımla adada bırakmıştım onu
Kartal çay bahçesinde akşam sohbetleri olurdu
Memleketi kurtarmak için saatlerce konuşurduk
Paralarımızı çıkartır simit ve çay parası öderdik
Birde üç paket kadar birinci sigarası
Malesef şimdi amerikan sigarası içiyoruz
Onların bizi yudum yudum içip tükettiği gibi
Devrimciliğimizi kırptılar tükettiler
Yazık oldu abilere bize bizi yendiler
Kalan yarılarımızı kapitalist diğer yarısını mezar yaptılar
Parkalarımızı yırttılar attılar
Asalaya ermeniye amerikaya teslim ettiler bizi teslim olduk
Yıllarca hazırladıkları alt yapıya mahkum olduk
Anarşist duygularım var içimde
Devrimci savaşım
Ama yalnızım halkımın her bireyi yalnız
Bağışla bizi meral abla deniz abi sinan abi taylan abi
Yakışmadı bize teslim bayrağını çekmek
Lakin yetmedi gücümüz sizin kadar öğrenemedik devrimciliği
Sizin kadar yürekli olamadık
Vedat demircioğlu kadar haykıramadık
Bize bıraktığınız devrimci bayrağı taşıyamadık
Unutmadık nurhakı gemereyi infaz sehpasını
Ama zeytin bahçesini unuttuk unuttuk o güzelim ilk heyecanları
Çökelek yemeği lavaşı birinci sigarasını demli çayı
Grevlerde işçimin yanındayı olmayı unuttuk
Bıyıklarımız bile yok artık
Utanç çizgilerimiz var çokça
Biz biz olmayı unuttuk