Devrimci Düz Ve Açık Şiiri - Kağan İşçen

Devrimci Düz Ve Açık

yeryüzüne küsmedik kaşları bitişik sevgilim
gökyüzünden kendimize umutlar yarattık
ilişkilerimizde düz açık devrimci ağladık ağlaştık
saçlarının simsiyahlığını
bulutların düştüğü yerlerinden öperdim

anılarında ışıksız bir köy kadar yıldızlara muhtaç
benim sana söyleyememişliğim
biliyorum
taze somun gibi sımsıcak çizdin eşitlik düşlerini
hazanı bilmez gözlerinin dokunduğu her bir bildiri
parmaklarının dokunduğu karanfil gönenir
uğunan çocuğun yarasına em olur
üstünü çizer her özlemsizliğin
ütopyasızlığın

bir devrimci halkı için ölür ancak derdin
anılarında titreşen verem yeşili bu gözlerim
sana bakmışlığının sorumluluğuyla kentsiz
köysüz kasabasız
mehtap türküleriyle gezen bir seyyah ancak
ancak kitapları mavzer bilmiş
kaleminde kaşların
şiirleri nedensiz yağmurlu
siyahın içinde çakan şimşek kadar keskin
proleter
devrimci