Devrim ormanında üç fidan

devrim ormanında üç fidan

gün ağarmamıştı daha,
anaç kuşlar isteksiz uyanıyorlardı,
bahar o bahar
utanarak baharlamıştı doğayı.

sabahın en kör seheriydi,
güneş gülümsemek istememişti ankara'ya,
sanki o gün utanıyordu güneş,
güneş olmaktan.

rüzgar pusmuştu
gıkını çıkarmıyordu,
insanlar ölüm uykusun daydılar,

o sabah
o altıncı mayıs sabahında üç can;
fidan olmaya,
devrim ormanında
umut fidanları olmaya soyundular.