Soğuk kış günlerinden kalma kimliksiz acılar büyütürdüm saksılarımda.
Gözyaşlarım intihara teşebbüs eden avuçlarıma öykünürdü.
Samimiyetsiz bir aşkı yakasında gül gibi taşıyan insandım oysa.
Hangi ara heybetli bahanelere büründüm.
Yoksulluğum bile vız gelirdi aç bıraktığın duygularıma.
Devrimci bir parka örterdim yüreğime en fazla.
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı



