Devrik Yüreğim Şiiri - Sadi Yıldırım

Hani bazen su gibi içilmek ister insan..
can suyu olayım diye.
ısıtayım diye bazen ateş olur..
bazen de bir GEL olmak ister…
tüm cümleleri.. kelime ve harfleri..
Gel’ in ardına takıp koşmak ister
Kaf dağına..
Bazen dağın yamacında bir yol,
bir kol olmak ister;
yürüyenleri tutmak için,
üstünden düşmesinler diye…
Belki hiç tutulmadım şimdiye dek bir yol üstünde,
dost bir kol tarafından.
Lakin tutunduğum dost, yani sen..
yaprağın üstündeki bir çiy gibi,
kayıp gittin en buhranlı günlerimin kurtarıcısıyken..
Ara ki bulasın toprak ananın hangi zerresinde diye./ÖLDÜN
Görünmezsin kalabalıklarda,
Aramazsın, sevindirmezsin bir dostum vardı diye./ÖLDÜM
At, bir çökme ile vurulmaz demiş ya atalar,
Tanımazsın belki en tanıdığın renkler içinde.
İşte öyle bir tablo…
canlandır hayalinde ve
kalbinden geçenleri söyle diline,
Bu tablonun ressamının kim olduğunu.
O derin ve simsiyah gözlerinle imzala altını.
Ölmek adına da olsa…
Yaşadığını göreceksin
kıymet vermediğin bir yürekte..
Ah… devrik yüreğim…