Devrik Cümlenin Yaramaz Öğesi

Öğelerine ayrılmış bir cümlenin
Tahtı devrik,saltanatı kısa
Babadan oğula ve tüm kayıp ilanında adı geçen çocuklara
Bütün öykülerden düşmüşcesine çok uzakta
Yülemimde sen,yüklemimde yorgun insan sureti
Yüküm özgürlük yürürüm aşkın öznesine doğru
Her nokta bir mayın yasaklı her cümlemin sonunda
Her üç nokta siler beni ellerinin baharından
Ben öğelerine ayrı düşmüş bir cümlenin yaramaz çocuğu
Dilenen zamanlarda dibsiz nesnelerin ardına düştüm
Kurduğum tüm cümlelerin hazin sonuna
Seni bulayım diye sorulardan yalnız bir işaret koydum
Sen iste orta yerde bir virgül gibi boynunu büktün
Seni edilgen aşkların mor çatılı evlerinde
Türetilmiş yalnızlıkların sarhoş mezelerinde tükettim
Ve bu eylemden en çok etkilenen ben oldum
Hep yükleme kim sorusunu sordum bıkp usanmadan
Sen ise yaramaz bir özne gibi
Bir cümleden bir cümleye beni yalnızlıklara sattın
Sen devrik tüm cümlelerin en yaramaz öğesiydin
Kaçışın tünelini kazıp terkedip gidendin
Şimdi ben özne,sen
*isimlerde eskir,yüklemler baki kalır*
Öylesine bir cümlenin hangi öğesisin?