Devridaim Şiiri - Emre Hasan Yıldırım

Ne ümitlerle uyanan sabah,
Terk edilmişti bir akşamüstü
Yalnızlık acısı çekiyordu gece
Bütün umutlarını çalmışlardı dünyanın
Birbirimizden çalıyorduk durmadan
Her şeyini alıyorduk elinden bazılarının
Ve her şeyimizi veriyorduk başkalarına
Dünya devridaim ederken sürekli
Biz de dönüp duruyorduk beraber
Bazen cellat , bazen de kurban
Hep beraber ağlıyorduk halimize
Yılmıyordu dünya, biz de yılmıyorduk
Her gün kuruluyordu panayır
Bazen cambaz , bazen soytarı
Birinin kışı oluyorduk, birinin yazı
Olmayanın peşindeydik aslında
Anlamamaya çalışıyorduk hiçbir şeyi.