Devri-i Ahmer 19-20-21 Şiiri - Derya Kız ...

19
Sükûn ile sardı her yanı göğü
Bir arşın kanat ile yücelmeye
Türlü hayaller indirdi perde perde
Donmuş yeryüzü üzerine
Közden
Eriyen sular arkından beslenen
Ateş gülleri
Ki
Kainat kuşu
Uğruna kanat çırpmada
Zaman yetirerek

Bir karıncanın söz söylediği yerde
Deli toynaklar
Takdir toplamak istercesine koşturmakta iken
Kendinden ışgını sürdü yoluna
Yeşerdi otlar
Bu tanıyışa hayret etti yedi kümeli kır
Deste deste açtırdı çiçeklerini
Dağlar küçüldü eriyerek
Alem güneşle dolu
Eriyen sular arkında bin bir hal
Bunca kıyasa düşülmez ey insanoğlu
Sür git yoluna
Can tende gizli
Tende görünenden öteye
Hanginiz erişti

20
Onu dünyayla tanı
Kendinle değil
Ve onu kainatta ara
Başkasında değil
İyi, güzel söylesinler
Çirkin, fena göstersinler
Kendilerine dair misaldir getirdikleri
Ne verirlerse alma
Gönlümüzden düşürdük biz onları
Sukuttan nam saldı heceler
Başka diyecek söz kalmadı

21

Perişanlık ve düşkünlük
Tepeden tırnağa giydirilmiş ise sermayesizlere
İnsanlıktan dışarı
Hiç bir iş icat etmemişlerdir
Kanları kaynar can yandıkça
Yaş dökerler
Bir bakışa kül kesilirler de
Ümitten kesilmezler
Mahrum etmezler gönlü derdin zerresinden
O yolun müptelası
Ve onların hayranları
Sular arkında
Yüceliğe bir coşup bin köpürürler

Ondan dolayıdır ki
Yüzünü görünce benzin sararır
Kılavuzluğa koyulur
Yüreğe gelen ışığın
Uzaktan uzağa
Hayat ağacına kurulu
Göğü salıncağın iniltisi duyulurken
Geçersin öteye

Hükmünden korktuğun bütün tümceler
Kalp ağrısı
Aklın fesatlığında geceli gündüzlü kurcalayan
Övgüye açlığın şüphesi değil mi ki
Ağırlık
Kaldıramazsın
Düzenlik saydığın her işte
Yıkıldığını görene dek
Gasp ederler seni senden
Boyuna yerip kınayarak
Onca musibeti almışsan bağrına
sen de at
Kime lazımsa gelir