Devri Devranda Seyir Şiiri - Yunus Öndoğan

Kimini gördüm Habil'in düştüğü yerde
Kimi zorbalıkta Kabil'den daha ilerde

Kimini gördüm ezelden giriftar derde
Kimi mutluluğu arar yanlışta, şerde

Kimini gördüm Yusuf gibi haya timsali
Kimi arsızlıkta zirve, bulunmaz emsali

Kimini gördüm cahillikten yüzü kararmış
Kimi ilim şehrine girmiş, yüzü ağarmış

Kimini gördüm nefsi adeta Firavunlaşmış
Kimi nefsine bend çekip Rabbine ulaşmış

Kimini gördüm zevkten her gün dört köşe
Kimi çile yangınında düşmüş kor ateşe

Kimini gördüm helal lokma peşinde
Kimi sabah akşam haram leşinde

Kimini gördüm ruhu sanki kafeste
Kimi ruhu ile barışık yürür aheste

Kimini gördüm bağında her mevsim bahar
Kiminin bağında her gün tipi, boran, kar

Kimini gördüm şeytan ile yürür beraber
Kimi meleklerden bile getirir haber

Kimini gördüm aklı bırakmış terketmiş
Kimi aklı peygamber, kendini ilah ilan etmiş

Kimini gördüm hep dünya ile uğraşta
Kimi ahiret yolunda tatlı bir telaşta

Kimini gördüm her sözü öldürücü ok
Kimi tatlı dilli, güzel ahlakta üstüne yok

Kimini gördüm tok gezer, kimi de aç
Kimi zehir gibi, kimi ruha iyi gelen ilaç

Kimini gördüm zulüm ile vermiş el ele
Kimi mazlumun safında çeker besmele

Kimini gördüm hiç bir şey yok kırbasında
Kimi ne ararsan doldurmuş torbasında

Kimini gördüm eğilmez Allah'tan gayrıya
Kimi kula kul olmuş gitmiş kim vurduya

Kimini gördüm kaderine boyun eğmiş
Kimi hep isyanda, kader dediğin neymiş

Kimini gördüm insanca yaşamak arzusu
Kimi insanlıktan çıkmış sanki hayvan yavrusu...