Devren Satılık Şiiri - Barış Taşdemir

Muaf olmuş hayattan beklentilerimiz.

Sade beklentilerimiz mı bilhassa biz, kendimiz muaf olmuşuz.

Yakınlarda bir omuz arar dururuz ağlamak yahut sığınmak için.

Gözlerimiz borç ister gibi sevgi ister başka gözlerden.

Öyle ya hayat onu gerektiriyor artık:

Sevgiye, sevgiliye olan borcumuz faiziyle geri ödenecek elbet..

Sahi? ? duygular satılık mıydı? ? .....

Tefeciydi demek ellerimızi tutan parmaklar..

Yüzümüze değdirilen her sac teli, verdiği mutluluğu geri alacaktı demek...

Hemde faiziyle birlikte...

Peki ederi neydi bunların? ?

Hangi para karşılardı gelirken verdiği tebessümü,

Ve giderken doktürdüğü gözyaşımı? ? ?

"Ya ödemezse" diye düşünmedi mi hiç verdiklerini,

Hem madem satılıktı duygular, nasıl ödeyecekti aldıklarını...

Benim hiç param olmadı, olacağı da yoktu zaten.

Lakin kimsenin almadığı bazı hallerim vardı.

Kimi zaman almaya tenezzül eden olmadı,

Kimi zamansa almaya kimsenin gücü yetmedi..

ben buydum işte,

Dibi görmüş bir esnafın kirli camlarındaki bir ilandım..

Senin anlayacağın "Devren Satılık" tım.

Devredildiğim dorudur,

Lakın satılık değildim....