Devran-ı Alem Şiiri - Sedat Çakmak

Bu dünya bir dönemeç, insan ise bir deney,
Niceleri kandı sana, hey gidi dünya hey! ..
Çekti avladı birden,sanki yanık gamlı ney,
Neyin sesi hoş gelir, oysa çıkar boş yerden.

Üstün kubbe altın arz, imansız kul olur leş,
Şu muazzam kubbede; ay,yıldızlar ve güneş,
İbret al gel semadan, bulma ona başka eş...
Eşlerden münezzehsin, sen ey yüce Yaradan.

Gökte yürüyen bulut,yağmur olur kar olur,
Hakkın iyi kulundan, yaran olur yar olur,
Kötü kullara makber, zindan olur yar olur,
İyi kulun yerini, güzel eylersin Mevlam.

Dağları sabit kıldı, beşer sarsılmaz diye,
Alem devran ediyor, bilmez misin sen niye?
Ol vakit yaklaşıyor, ya Rabbi! diye diye...
Alametler belirir, ani yakalar birden...

Sedat, senin yazdığın, zerredir yazsa kalem,
Gündüzün ardı gece, geçip gider bu alem,
Beş mısra oldu artık. kafi değil mi nalem! ..
Naleler boşa gitmez, döner devran-ı alem.

(Borçka:09.01.1998)