Devran Şiiri - Mert Dağlı

DEVRAN

Kanıyor gönlüm artık en derinden
Zafer yok, ağıt düşmüyor dilimden
Sanki bir vatan gidiyor elimden
Bıktım artık bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle

Binalar sahte beton, iradeler pamuk.
Omurgalı insan yok, şirazeler yamuk.
Anca hamaset, anca sahte nutuk.
Zikzak yapandan bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle.

Yalan siyasette, yalan meydanda
Yalan artık fikirde ve vicdanda
Yalan, haram ile dolan cüzdanda
Yalan konuşandan bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle

Azim yok, gayret yok, sadece yeriz.
Vizyon yok, çaba yok, şükür deriz.
Bu devranda çalışan, üreten keriz.
Yan gelip yatandan bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle...

Ne akıl kalmış sizde ne de şuur
Kimisi sahte şeyhde görüyor nur
Birisi de çıkıp demiyor ki dur
İnsana tapandan bıktım yeminle
Tiksiniyorum etim kemiğimle

Çoğu İslam'a düşman, ümmete düşman.
Kendi özüne düşman, iffete düşman.
Anasına, babasına, millete düşman.
Aslını satandan bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle..

Her konuştuğumda sus artık diyen.
Şimdi olmaz etraf pus artık diyen.
Bağırmaktansa kan kus artık diyen.
Lafını yutandan bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle

Artık Enver gibi kapıp silahı
Dağlara çıkmalı, yakıp refahı
Alnından vurmalı,hain cenahı
Yaza yaza bıktım yeminle
Tiksiniyorum, etim kemiğimle.

Mert DAĞLI