Devr-i Dil-ara Şiiri - Tekin Bekar

Vahdet bahçesinde, goncalar açarken,
Dostun gül kokusunu, çektim içime,
Ruhum ufk-ı saâdete, böyle naçarken,
Divane oldum, döndüm başka biçime..!

Bezm-i hakikatin, gonca gülleri,
''Biri'' nakşetti, gönlüme fermanı,
Sineme düşen, kor ateşin külleri,
Hikmet-i İlahi kuluna, verdi dermanı..!

Aşıklar, dervişler, hep senden geçer,
Mühr-ü Nübüvvet, sendedir ya Hafiy,
Yaşayanlar ölmüşe, bilmem ki ne biçer,
Kevserden bir yudum, ayır ey Nebiyy..!

Sabahın seherinde, bülbül zarında,
Okur Rahmanı, hu hu diye diye,
Ne ki cehennemin narı, O aşkın yanında,
Beni de götür ey dost, Rahman-ı İlahiye..!