Devlet Malı Deniz Şiiri - Halil Gülel 2

Devlet malı deniz yemeyen domuz;
Olur mu Müslüman? Olmaz efendim.
Yuvarlanıp gitmez dört köşe karpuz
Arsızın yüz rengi solmaz efendim.

Dokunma sarhoşa kendi yıkılsın,
Çakma istiyorsa çakma çekilsin,
Kurunun yanında yaşta yakılsın
Böyle hak yerini bulmaz efendim.

Çalmış minareyi kılıfı hazır,
Karnı tok, teknenin dibini kazır,
Haksızdır, baş yarar dilemez özür
Kıskançlar sevgiyle dolmaz efendim.

Yok yoksuldan kaçar zengine koşar,
Sırtından yumurta küfesi düşer,
El etek öpünce dudak mı şişer
Ne kadar desen ders almaz efendim.

Yağar yağmur olsa kendi bağına,
Dumanı çok küçük gelir dağına,
Çok zengindir muhtaç sinek yağına
Kara gün kararıp kalmaz efendim.

Yılanın kolu yok tutmaz elinden,
Hayvan iple fakat insan dilinden,
Bağlanır bal tutan beleş balından
Yoğurdu kalburda çalmaz efendim.

Okumaz bir mektup yazma sarhoşa,
Gün gelir dokunur ayaklar taşa,
El açar sultanken, kurt ile kuşa
Yüzeyden derine dalmaz efendim.

Bırakmaz fırsatı dört elle tutmuş,
Bedava deveyi topuyla yutmuş,
İstanbul'da "Vefa" yerin unutmuş
Akan su geriye gelmez efendim.

Köpürmüş ayranı eksiktir tuzu,
Yalandan kim ölmüş can almış sözü,
Yağmur yağar sanki kızarmaz yüzü
Nankörler gerçeği bilmez efendim.

Dediği dediktir çaldığı düdük,
Yontulmamış dağdan gelmiş bir kütük,
Bir kendi düzgündür başkası hödük,
Turp sıkar topluca gülmez efendim.

Kimi Hakkı sever, kimi parayı,
Ressam Halil, sarmak ister yarayı,
Atalar söylemiş akla karayı
Güzel bir eserse ölmez efendim.