Devlet Gemisi

Kin ve nefretle dolmuş, kan bürümüş gözünü.
Kız, anayı dilemez oğlan, bilmez sözünü .

Çatı çökmek üzere, tavanı çatırdıyor.
Devlet gemisi, yana yatmış battı batıyor

Canım mermer sütunlar, tek tek devrilmektedir.
Nerde adil adalet, nerde devlet muktedir?

Göz yaşı, kan gölünden yollar bataklık oldu
Ne yazık ortalığa, besmelesizler doldu Yerin dibine batsın böyle r Din deyince haytanın, kılı kıpırdamıyor
Unutmuş Allah’ını kızıl puta tapıyor.

Dine afyon diyerek nice dinler yaratmış, 1979 K.MARAŞ
Palavra ve yalanla çoğumuzu aldatmış.

Vatan, millet, anane ve aile kaybolmuş.
Ne kadar herze varsa boş beynine doldurmuş.

Can verenin elinden, can alırlar pervazsız.
Dava uğruna çıkmış, ortalığa davasız.

Esas büyük davanın, sözcüsü aranıyor.
Kangren olmuş yara, oluk oluk kanıyor.

Geç kalma çık ortaya, yol birdir,dava birdir.
Bu mukaddes davanın, alameti tevh’ittir.

Bu nur saçan sancağı, her yapının her evin,
Çatısına dikmektir başta gelen görevin.

Sonra gir bacalardan,ocak başına otur.
Kuran’ı anlat bize yol budur,dava budur.

Anlat bize maziyi, şehidi, şuhedayı.
Ay’ı ve yıldızları, dipsiz kuyu fezayı.

İnsan denen meçhulü,dilim dilim yar anlat.
Sanatkarlar,öğrensin nasıl olurmuş sanat.

Ufacık şu tohumdan, çıkan çınarı görsün
Anlatta öğrenelim nasıl doğar, ölürsün.

Bizi öğret bizlere,kalmasın meçhulümüz.
Toprağı yara yara nasıl çıkar ölümüz.

Ölü dirilir mi hiç,diyen münkire inat.
Her gün ölüp dirilen şahit olsun tabiat.
O murdar bedeni ki maddeye açmış kapı,
Mana yolu tıkanmış, çökmüş mukaddes yapı.

Ufacık şu tohumun içinde ki ağacı,
Anlamıyor kuş beyni, göremiyor ne acı.

Caddeleri doldurmuş beyinsiz kalabalık,
Yerin dibine batsın böyle rezil insanlık.

Nedesin bekliyorum cadde başında seni,
Şu başıboş sürüye, yeter artık demeni.

1979 K. Maraş