DEVİRMEK; ÇOK KOLAY! . DEVRİLENE YOLDAŞ OLMAK ise İNSANLIK; KİME ÇARE? .
ASLA; DEVİRMEYECEKSİN! . ASLA; DEVRİLMEYECEKSİN! . SEN; AŞK ile VARSIN! .
ASLA; KÖTÜLÜKTE İZİN OLMAYACAK! . İYİLERLE ANILACAKSIN; AŞK OLMALISIN! .
BİN CEFA ÇEKSENDE AŞK ADINA; “YORULDUM ÜZÜLMEKTEN! ” DEMEYECEKSİN SEN! .
HELE KENDİ VARLIĞIN İÇİN HİÇ İNCİNMEYECEKSİN; DOST TEBESSÜM ANILINCA! .
O DEVRİLMEDİ; SADECE HAYAT ONU EN ARKALARA İTTİ ve ZOR FARK EDİLİYOR! .
İNSAN; DARA DÜŞÜNCE ONUN ADINI ANAR! OYSA HER KOLAY İŞTE DE O VARDIR! .
KOLAYLIK MI, DİLEDİN; ONDAN DİLE! . ÖNCE; YAKLAŞ ERDEMLE, SONRA TANIŞ! .
ERDEMLE YAKLAŞ; ERDEMLE HASRETE DÜŞ! . HANGİ İNSAN ONUN KADAR SEVGİLİ? .
{ Metin Yazarı: Kemal KABCIK – ANTALYA - 21 Ocak 2012 Cumartesi 10:41:08 }
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 22.1.2012 01:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!