Devirim... Şiiri - Servet Alkan

Ben hiç kimseyi
Ama hiç kimseyi,anlıyormusun
Hiç kimseyi/Seni bile
Küçük görmedim…
Sıvasız Duvar,’’Ne olacak’’
Çünkü;
Belkide; Yaşam denen dişsiz
Canavara tutunabilmesi için
En küçük umudu
Varlığımda bulmuştur
Dedim hep…
Gözlerin hep açık; hep,
Sen; Beni
Evet, evet Beni
Bir pul gibi attığında
Can evimden vurduğunda
Aramızdaki farkı hissettim
Yakaladım…/Tek Göz..
Saçkıran fingirdek…
Uyandım,uyandım artık
Uzun vakitli susmaları biriktirme
Kendini peluş oyuncak sanıyorsun
Dermanın sende..
Kör Yılan…/Yumuk Üçgen…
Seni ısıran ben değilim
Biriktirdiğin kin ve nefret
Seni ısırıyor…
Isır kendini,Canevinden
Kör Yılan…/Şakire Dudu..
Sirkelerini al ve git buralardan…
Çatısız evin yağmur alıyor
Küflü Kukuraçanı al..defol
Biliyorum İblis Kulağın
Bermuda Şeytan üçgeni…
Para etmez bu memlekette…
Küf; efemine kılıklı ‘’Tacik Tacirin’’
Yüreğine batırdığı kör noktada…
Tenezzül meselesi Canım
Tenezzül…./Dıncık…
Bir asırlık ısırmalardan sonra
Sende anlayacaksın…
Isır,hadi ısır…/Mamuş…
Anlamak ısırmanla başlayacak…
Beni ısırdığın için minettarım
Gönül Gözüm açıldı…
Tahta kurusu hayranlıklar
Kısa sürüyor..
Memleketin havasındanmıdır
Suyundanmıdır?
Reçetene ‘’Hava’’ yazıldı
Ilık suya karıştırırsın…
Unutma; Sabah akşam, tok karına
İçersin bol bol, Hadi Rastgele…