Şeytandan beter olmuş insanların arasında
Yaşamak işkencedir; ömür,tükenir gider...
Zâlimler,sınır tanımaz,her tür ihtirâsında
En öne geçip,cennet yurdu,cehennem eder...
Zulmet; oynaşır durur, kalplerin karasında...
Mutluluk ve huzur erişilmez hayâl olur...
Azrâîl; yaşlı,genç,ayırdetmez sırasında...
Suçsuz da,suçlu da,toptan belâsını bulur...
Derman kâr etmez olur gönüllerin yarasında...
Kan gövdeyi götürür,meydan iblise kalır...
Yaşam; ölüme çarpar,onun sessiz nârasında
İyi,güzel duyguların,yerini kemlik alır...
Ah o eller,kanlı eller; kararmış olan o ruh...!
Onu aslâ titretemez; binlerce ölü,mecruh...
Kan içmeye bayılır,vîrân yerler ortasında;
İnsan denmez onlara,insanlıktan çıkmış gûruh...
Onlar,artık baş rollerde dünyâ haritasında...
Kayıt Tarihi : 16.2.2007 12:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!