Güneş doğmakta dağın ardından,
Öyle ki silkinip,
Gecenin sevabını ve günahını üstünden atar gibi.
Doğan bir çocuk edasında saf,
Ana rahmindeki çocuk misali,
Karanlıktan ışığa ağlamaklı açmakta gözlerini.
Sunulan yaşam,
Yaşamak zorunda olduğu hayat ve alması gereken nefes,
Koşmak zorunda olduğu maraton,
Bildiği güven ve sevgiden farklı,
Öğrenmek zorunda olduğu hançer yarası sevgi ve hatta ihanet,
Şimdilerde siyah beyazdan renkli yaşama geçiş… zor.
Gözlerin puhusu kalmakta,
Yerini bırakmakta kara bulutlu gözyaşına…
Tam sevk almakta yaşamın dilimlerinden,
Öyle ki hoyratça yaşamakta zamanı,
Zaman akıp gitmekte…
Bir meçhule doğru sızmakta…
Geçen zaman geri getirilememekte.
Olgun meyve misali dibine düşmekte,
Hesap zamanı gelip çatmakta,
Film karelerindeki anılarını tartmakta,
Toprakta günahtan arınan gözyaşları,
Göğe yükselmekte istemekte.
Belli ayrılık zamanı gelip çatmakta,
Özüne dönüş yapmak istemekte can,
Ahmed Arif’in dizelerinde yaşayan can misali,
Can garip, can suskun, can paramparça…
Yolculuk zamanı,
Kazık dikme hakkın yok,
Her doğan güneş gibi…
Geceye teslim olma zamanı şimdi.
Mehmet Aydemir saat 13:00 08.12.2008
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 8.12.2008 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geçenlerde özel dostum Giulio Grassi ile yapmış olduğum uzun bir sohbetin ardından hayata dair...
TÜM YORUMLAR (2)