Bela ve fitnenin devri,
Menfidir dünyanın seyri.
Kalmamış metanın hayrı.
Yazık oldu insanlığa
Müsibet gelirken cana,
Nefsimiz düştü isyana,
Dostluk devrildi bir yana,
Yazık oldu insanlığa.
Kullar kulu köle etti,
Cürmü isyan cana yetti,
Güzel ahlak bir bir bitti,
Yazık oldu insanlığa.
İbadet Kalkınca rafa,
İsyana doğruldu kafa,
Değer miydi bunca cefa,
Yazık oldu insanlığa.
Siliniyor kural ilke,
Müptelayız malu Mülke,
Kan akarken ülke ülke,
Yazık oldu insanlığa.
Ok öldürmeye gerildi,
Son işaretler belirdi.
İnsanlık yere serildi.
Yazık oldu insanlığa.
Atila Yalçınkaya
Kayıt Tarihi : 25.5.2024 20:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!