DEVE iNADI Şiiri - Binali Kılıç

Dev eci bile bile deve'nin inadını,
Sırtına vuruvermiş beşyüz kilo odunu,
Üstüne iki çocuk, arkasına kadını,
Bu deve nasıl atlar bu yükle, bu dereyi?

Deve ayak diretmiş, çüş leyip, deh ledikçe.
Elinde ki kırbaçla vurup, peh pehledikçe,
Oğlanı da sırtına eklemiş, ekledikçe,
Deve ayak diretmiş, kaşıdıkça yarayı.

Yola koymak istemiş yularından çekerek.
Dürtüklemiş, ittirmiş, kuyruğunu bükerek.
Boyun bükmüş yalvarmış, önünde diz çökerek.
Yine heykel misali, hiç bozmamış sırayı.

Sinirlenmiş, bağırmış, ''ulan hey deve'', diye,
AB ye mi girecen, bunca kıriter niye?
Bizi hasret bırakma iki lokma sevgiye.
Gez, dolan, seyahat et, istiyorsan nereyi.

Bir önüne dolanmış, bir geçmiş arkasına.
Gerinmiş, bir kaç kırbaç şaplatmış kalçasına.
Deve bir tekme vurmuş alnının ortasına.
Saya durmuş gökte ki yıldızları, çıra'yı.

Deve birden kudurmuş, çekip almış yuları.
Sırtındaki yüküne hiç olmamış oralı.
Kadında bir kaç kırık, çocukları yaralı,
Ambulansa uzanmış, boylamış Ankara'yı.

Deve bakmış keyfine, utanıp, ar etmemiş
Erken atmış yükünü, fazla zarar etmemiş.
Birtek soluk çiçekle, kimse bahar etmemiş,
Adâlet kanserine kim bulacak çareyi?

Bir kısmı kumpaslarla kurmuş saltanat gibi.
Bir kısmı yemlenirken bir yerlerden, at gibi,
Bir kısmı saldırırken sürülere, it gibi,
Kim yola getirecek bu kadar mudara'yı?

Kıravatlı dolaşmış şehirlerde, serseri.
Gözünde at gözlüğü, görmemiş gerçekleri.
Ağzına damlatmışlar kara iblis şekeri,
Göbek şişiren puşt'lar, ilah etmiş parayı.

Kurtulmamız ne mümkün dertten, gam'dan, kederden.
Güvencemiz misyon'dan, İmamımız peder'den.
Biz daha çok çekeriz, yularsız develerden.
Bombayla dölledikçe denizleri, kara'yı.

Bahçeler viran olmuş, küf tutmuş kılıçları.
Yaz gelecek sananlar bekler başka baharı.
Büyük darvin piç'inin, kudurmuş yavruları,
Kendi yurdu zannetmiş, Ege'yi, Marmara'yı.

Binali der, bir Deve hikâyesi duydunuz.
Onlar size uymadı, siz onlara uydunuz.
Dolu yu boşalttınız, yerine boş koydunuz.
Artık balçık yamamaz, açılan pencereyi.