Deve Çobanı Şiiri - El Bedevi

Şu cennete bir girsem var ya nasıl keyif çatılır iyi bilirim demem ben,Ben ancak hayatı kendime zehretmeyi bilirim,
Bunalımın ve karamsarlığın üstadı,ordinaryusu benim.Yoksulluğun ve yoksunluğun yegane sahibi ben...
Cennette evet cennette ;
Yoktu hüzün,yoktu gam keder, yoktu firak,yoktu elem,Kahrı yoktu kıskanmaların,aradığını bulamamanın...
Kaybetmiş bir şekilde kendini,
Girilir miydi cennete ?
Kendimi bulmam gerekmez miydi önce ?
Ya da ben oraya girsem bulurdum değil mi nasıl olsa kendimi ?
Bir baştan yaratılmış gibi temiz vicdanla,
Bir baştan yaratılmış gibi hayal kırıklıkları olmadan,
Hiç kanamamış gibi yaralarım,
Alnıma taş değmemiş gibi,
Kavga etmemiş gibi bir yaşıtımla,
Genç yaşımda ağarmamış gibi saç tellerim,
Yorgun düşmemişim gibi hiç,
Ne yaşamıştık ki daha şunun şurasında ?
Miyavlayan bir kedi kadar değildim âciz,
Can çekişen bir hasta kadar değildim âciz,
Evine ekmek götüremeyen bir baba kadar değildim âciz,
Yüzü yanan bir kadın kadar değildim âciz...
Âciz değildim evet ,
Gizledim kendimi kaldırım taşlarından,
Basmadan yürüdüm gölgeme bile,
Göğsümdeydi şehrin bütün elektriği,
İçimden sızardı akımı sokak lambalarının,
Azimle doğup hırsla batan şu güneş olmasaydı,
Kanıtlayabilir miydim size gözümün sönen ferini ?
Plastik küvette banyo yapar bir çocuk,
Bahar kokusu gibi güzel sabunu çeker içine,
Yüreği hop hop eder bir balıkçının,
Ağa takılan bir balık farkettiğinde,
Bir dost meclisinde beden değiştirir gönüller,
Bakmak güzeldir büyüyen gözbebeğine,
Sonu vardır diyorlar her şeyin,
Neden öyleyse ufku görünmüyor denizlerin ?
Gökyüzünün üstü uçsuz bucaksız ve,
İçimdeki boşluk neden bu kadar derin ?
Yüksündüm bazı gözlerdeki sahte ve saydam perdeye bakmaktan,
İştirak etmedim zoraki gülmelere,
Bilekleri kesildiği halde yamacın eşiğinde,
Bütün kalbimle samimiyete tutundum.
Dost değildi yuvarlanan kayalar,
Dost değildi dibimde biten ot,
Yüz seksen derece eğimde bile büyümüş ağaç dost değildi,
Bağrım tutuşmuştu ve alnım ak,
Ne varsa bıraktım geride benim olan,
Bir ben kalmıştım geriye bir de,
Avucumun içinde bir tutam toprak...

Bedevî