Devasa Gördüğüm Gemiler

Yağmuru sevemedim hiç.
Halbuki gidenlerin arkasından süzülen gözyaşlarını silerdi hep.
Unutmak için koşa koşa gelirdim evimizin sahiline
Yerim hazırdı o bank hayalleri gerçekti benim
Kendimden devasa gördüğüm gemiler için,
Sonbaharda denizi izlemeyi sevdim.
Daha önceden yapmadığım şeyin,
İçimi ısıtan boğaz havasında.
İyot kokusunda nefesimi içime çekmeyi öğrendim.
Korktuğum gemilerin limanında onlara bakarak
Küçücük çocukken ikindi güneşi altında,
İki elim çenemde hayaller kurmayı sevdim.
Hep düştüğümde omuzumda gizli bir el hissettim.
Bana öğretilendi gerçekler her zemin düz ova değildi.
Zamanı kontrol edemedim bazen uzaklarda
Yağmuru sevdim, mutlu oldum yalanlarda
Yollar yürüdüm hayatın karmaşasında
Kimi zaman hep sorular sordum olur olmaz
Cevabını kendim verdim.
Yürüdüm yürüdüm bilmediğim uzak diyarlarda
Kendim için devasa görünen gemilerin olduğu yerime geldim.
Ne gemilerim kalmıştı, ne omuzuma dokunan gizli el.