Dev Çivilerle Çakılmış Ayaklarım

Dev çivilerle çakılmış ayaklarım yere
Sert bir rüzgar sırtımda
Dostların dili zehir küpü
Her şey daha zor artık dünden
Yürümek
Durmak
Konuşmak
Susmak

Ben umudu ertelemedim hiç
Bir anda yitirilmeyecek kadar değerliydi Umut
Ve asıl korku yitirmek değildi doğmamış bir günü
Korkulan asıl aysız bir gökyüzü

Cesur bacaklarınla tekmelerken tabureyi
Kalın sicim habersizdir
Uçup giden bilincinden
Kimseler türkü yakmaz ölümüne

Tatmışsan yüreğinde heyecanı
Duymuşsan bir kır çiçeğinin kokusunu genzinde
Kolay değil silmek bir anda her şeyi

Cefasız gelmeyen güzellik
İhanettir alın terine
Ve korkaklığın
En büyük ihanetindir kendine...

5 Şubat 2003
00: 45