Dev Şiiri - Veli Can

DEV
Devin eline koysam düş gözlerimin yıldızını
Elleri kırılırdı kocaman sandığın devin
Mutsuzluğumu anlatsam sana
Eflatunla siyahı giyerdi hemen oracıkta
Ekşili bir şarap tadında bir sesim var
Tanı ama asla anlamaya çalışma ve anlamlar yükleme bana
Dertlerimi koysalar sandala sandal batardı
Beni koysalar tabuta tabut çatlardı
En içten okunan bir ayyaş bedduasıydım hani aslında
Merhametten uzak tam bir karanlık kuyu
Eylül akşamından kalma bir yeminin tohumuyum
Tam şuramda bak yoğurduğum kan kırmızı umudum
Gülleri göz yaşlarımla sulayıp sana savurdum
Öfkem midir yoksa sevdam mıdır beni ayakta tutan
Zehirli bir sarmaşık olsan dolansan koynuma
Kaybolurdum yeşiller arasında güneşe hasret duvar gibi
Yusuf’um ben karanlık kuyuda
Ağzına kadar dolmuş kuyudur gözlerimi al sana
Şefkatle sıvazlayarak yanaklarımı
Lacivert ızdıraplarla dökülürüm toprağa
Benimle gezdiğin yerler sokaklar kaldırımlar gelince aklına
Ayakların dolaşacakta atamayacaksın bir adım daha
Rayların treni sardığı gibi anlımda çizgiler bak sıralı
Issız bir gece de bu yazdığım satırlar sana ulaşır…

Düşgözlü 30/10/2006