Dev Şiiri - Durmuş Karabulut

Anıların düşçüllüğünde tarlalar.
Pıtrağın güle verdiği kokudan
Soyuta giden bu yolun
Yolcu usunda gücü.

Sazın telinde, fıçada, kalemde
Sinirsi umutlar asker ederek devi
Alınır kötülüğün, tarlanın, tohumun öcü

Ozanın, yazarın, çizerin
Kemik maviliğinde düşleri hele
Zıtlıklara zıt
Kadere utkun
Gider, gider hem de birike birike.

Yaşar karanlığı aydınlık isteyen
Yükler umutları umutlara
Devleşir yürekler, göğüsler dar
Kükrer, haykırır haklılığı
Devi kadar.