Ey kaderin yazıcıları, kaleminizi kanla değil, aşkla ıslatın!
Çünkü bu, zaferlerin değil, kalplerin savaşını anlatan bir destandır.
Ali, rüzgârla yarışan, dağları aşan bir adamdı.
Gözleri ateş gibiydi, yüreği demir kadar sağlam.
Gül, zamanın ve kaderin çaldığı bir melodi,
Ona dokunan herkes baharı hatırlardı.
Fakat kader, sevgiyi sınamaktan hoşlanır,
Ve Ali, günlerce bekledi çınarların gölgesinde.
Ta ki bir gün, ufukta bir karartı belirdi,
Ve içinden Gül’ün silueti doğdu.
O an, Ali gökleri yırtan bir aslan gibi koştu,
Gül kollarına düştü, dünya durdu.
Zafer böyle kazanılırdı; kanla, inatla değil,
Aşkın kendini feda etmeyen gücüyle!
Ve böylece, kader dahi yollarını açtı,
Onlar el ele, aşkın sonsuzluğuna doğru süzüldü.
Aşk
Kayıt Tarihi : 5.3.2025 11:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!