Destan 41 kıta... Şiiri - Hasan Belek 2

DESTAN YAZILDI..
41 şiir. 41 Kere MaşaAllah...

Doğru söz üstüne, kelam dizildi,
Yiğitlik adına, destan yazıldı.
Nice yiğit erler, yolda üzüldü,
Şan ile şerefle, destan yazıldı.

Sabreden gönüller, menzil alırmış,
Acele eyleyen, yolda kalırmış.
İnanıp beklersen, kapı açılır,
Nasipsiz kaşıklar, ağızda kalırmış.

Bilginin ışığı, yolu gösterir,
Okuyan insanlar, doğruyu görür.
Cehalet karanlık, bir dipsiz kuyu,
Akıllı düşünen, ömür yeşerir.

Gerçek dost dediğin, dar günde belli,
İyi gün dostları, olurmuş elli.
Yüzüne gülenin, kalbi bilinmez,
Sırtını dönersen, olurmuş yelli.

Ne ekersen onu, biçersin elbet,
İyilik yapanlar, bulur muhabbet.
Kötülük edenin, sonu hep hüsran,
Hesap günü gelir, çekersin zahmet.

Akan sular geri, dönmez yatağa,
Düşen yaprak varmaz, bir daha bağa.
Geçmişe takılıp, kalma ey gönül,
Her gün yeni umut, doğar şafağa.

Cesurun bakışı, korkağı yıldırır,
Sözünün eri mert, sözde çığırdır.
Namert olan kişi, döner sözünden,
Yiğidin kılıcı, hakkı duyurur.

Ağır taşı batman, döver yerinde,
Hafif sözler uçar, yeller önünde.
Bilge kişi tartar, söyler sözünü,
Boş laflar kaybolur, zaman selinde.

Güvenme varlığa, bir gün yok olur,
İtibardır kalan, en büyük onur,
Mal mülk dediğimiz, emanet bize,
Güzel ahlak ile, insan hoş olur.

Her yokuşun bir de, inişi vardır,
Her kışın sonunda, baharı vardır,
Ümitsizlik verme, sakın kalbine,
Allah’tan umudu, kesen kim vardır?

Emek olmadan hiç, yemek bulunur mu?
Ter dökmeden bağlar, üzüm sunar mı?
Çalışan demirin, pası silinir,
Yatan aslan payı, kimden sorulur mu?

Söz gümüşse eğer, sükût altındır,
Çok konuşan kişi, hataya yakındır,
Yerinde söylenen, bir inci tanesi,
Boşboğazın lafı, cana sıkkındır.

Doğru söyleyeni, dokuz köy kovarmış,
Yalancının mumu, yatsıya yanarmış,
Eğri cetvelden hiç, doğru çizgi çıkmaz,
Hakikat güneşi, bir gün doğarmış.

Her gördüğün sakal, dede sayılmaz,
Her parlak nesneye, hiç aldanılmaz,
Dış görünüş aldatır, insanı bazen,
İçindeki cevher, kolay bulunmaz.

Nerede birlik var, orda dirlik var,
Tek elin sesi yok, duyan kimler var?
Ayrılık gayrılık, fitne getirir,
Beraber olunca, yıkılmaz surlar.

Yaşını başını, almış olanlar,
Hayatın dersini, ezber bilenler,
Gençliğin ateşi, çabucak söner,
Tecrübe konuşur, dinler anlarlar.

Damlaya damlaya, göl olur derler,
Küçük adımlarla, menzile ererler,
Sabırla koruklar, helvaya döner,
Azimle çalışan, dağı delerler.

İyilik yap sen at, balık bilmezse,
Yaradan Hâlık’ın, elbet görürse,
Kötülük ekenler, diken biçermiş,
Karşılık bekleme, gönül severse.

Olmaya devlet sen, bir nefes sıhhat,
Sağlığın kıymeti, bilinmez rahat,
Dünya malı gelse, neye yarardı?
Hastalık kapıda, kalmazmış takat.

Vakit nakittir der, bilge insanlar,
Geçip giden zaman, geri mi sağlar?
Her anın kıymetin, bilmek gerekir,
Boşa harcanan gün, yürek yaralar.

Hayat yolu uzun, incedir derler,
Bu yolda niceler, terini siler.
Aklınla yürürsen, menzile vardın,
Ömrünü güzelce, yaşa her andın.

Bilgi bir ışıktır, gönülü açar,
Cahlin karanlığı, ondan uzaklaşır.
Öğrenmek hazinedir, tükenmez asla
Akıl yolu bulur, bin bir dalasla.

Sabrın sonu dostum, elbet ferahtır,
Her zorluktan sonra, bir kolaylık vardır.
Tezcanlılık yapma, pişman olursun,
Bekleyen dervişler, hep huzur bulursun.

Alnın teri kutsal, ekmeğe katık,
Çalışan insanın, rızkı da artık.
Tembellik paslandırır, köreltir canı,
Gayret göstermeyen, bilemez anı.

Gerçek arkadaşın, zor günde gelir,
Bolunca gündeki, yanından gider.
İki yüzlü insan, güvenilmez hiç,
Samimi dostluğu, ara sen çabuk seç.

Doğru söz her zaman, yerini bulur,
Yalan dolan ile, işin zor olur.
Eğrilik kimseye, fayda vermemiş,
Dürüstlük bayrağın, göklere ermiş.

Söz vardır ki keser, başı bir anda,
Söz vardır bal sürer, yaralı canda.
Az konuş öz konuş, hikmet bu imiş,
Boş lafın sonu hep, bir hiçlik gibiymiş.

İyilik ek kalbe, güzellik biçersin,
Kötülük yolundan, uzaktan geçersin.
Bir tebessüm bile, sadakadır bil,
Gönül kazanmayı, kendine et il.

Akıp giden zaman, bir nehir misali,
Geçmiş günler artık, olmuş bir hayali.
Bugünün kıymetin, bilmek gerekir,
Yarına bir umut, ekmek gerekir.

Karamsar olma hiç, güneş doğacak yine,
Rabbim yardım eder, güven sen keremine.
Her fırtına diner, gökler açılır elbet,
Ümitli kalplerde, yeşerir muhabbet.

Yaşanan her olay, bir derstir bize,
Akıllı olanlar, kulak verir söze.
Geçmişten al ibret, yolunu düzelt,
Tecrübe dediğin, en büyük servet.

Birlikte olmakta, rahmet var elbet,
Ayrılık gayrılık, getirir zahmet.
Tek el ne ses verir, ne iş başarır,
Omuz omuza ver, dağları aşırır.

Her sakallı adam, hacı olamaz,
Her güler yüze de, gönül kanamaz.
Dışı süslü püslü, içi boş olur,
Asıl değer ruhta, özde bulunur.

Korkaklar her zaman, gölgede kalırmış,
Cesur olan kişi, nasibin alırmış.
Yiğitlik sadece, güç kuvvet değil,
Haksızlığa karşı, susmamaktır bil.

Sağlık en büyüktür, başın tacıdır,
Hastanın hali pek, yaman acıdır.
Varlık neye yarar, beden düşkünse,
Şükret her nefese, günün sökkünse.

Az ile yetinmek, büyük zenginlik,
Hırs peşinde koşmak, ruha çirkinlik.
Gönlü tok olanın, yüzü aydınlık,
Kanaatkâr insanlar, bulur esenlik.

Geçmişe takılma, ibret al yeter,
Geleceğe yürü, her şey geçip gider.
Dünün güneşiyle, ısınılmaz bir daha,
Yeni günle doğar, umutlar sabaha.

Adalet olmazsa, düzen bozulur,
Hak yiyen kimsenin, içi korunur.
Mazlumdan yana ol, zalime karşı,
Doğruluk olsun hep, hayatın çarşısı.

Kibir şeytan işi, insanı küçültür,
Alçak gönüllülük, şanını yüceltir.
Ne kadar yükselsen, toprağı unutma,
Tevazu en güzel, ziynettir unutma.

Bu dünya bir köprü, üstünden geçilir,
İyilik yapanlar, ötede seçilir.
Ömür bir nefeslik, geldi geçiyor,
Gönül ahirete, tohumlar saçıyor.

Hasan der ki dünya, fani bir handır,
Gelenler konaklar, giden kervandır
Ömür dediğimiz, kısacık zaman,
Asıl yurt ahiret, baki mekandır...

Hasan Belek
02 05 25
Akçay