Desem olmaz Şiiri - İbrahim Kılınç

Gözleri evet der, dilleri hayır,
Çıkıp birgün bana, gel desem olmaz.
Gözü yükseklerde, gönülce mail,
Rüyalarda beni gör desem olmaz.

Dili sukut eder, gözü konuşur.
Gözü de gerçeği, özü konuşur.
Yanaklar allaşır, nazı konuşur.
Yar diye bağrına, sar desem olmaz.

Gözlerim nemlidir, dudağım kuru,
Oturup aylarca, beklesem yolu,
Yar gelip geçerken, bu garip kulu,
Görüpte hatrını, sor desem olmaz.

Kötü göz, kem sözler, yaralar seni,
Derde salar bu da, devasız beni,
Bu kim? diye bana, sorsalar seni,
Uzaktan sevdiğim, yar desem olmaz.

Dünyalar bahşeder, bana gülünce,
Bir tenhada biz göz göze gelince,
Bir gonca gül gibi, ince mi ince,
Gül diye baharda koklasam olmaz.

Orta boyu beyaz tene yakışır,
İnce beli ak gerdana yakışır,
Mavi gözler Kalem kaşa yakışır,
Yar diye gel beni sar desem olmaz.

İbrahim saz bilmez dinletse sana,
Söz bilmez aşkını anlatsa sana,
Birgün gizlemeyip çıkıp meydana,
Dünyaya bu aşkı haykırsam olmaz.