Desem Ki Sen Betül'sün Şiiri - Zeki Tüyen

desem ki sen betül'sün
simsiyah saçların upuzun
dalga dalga dökülür omuzlarına
ve sanki alevler fışkırır
o sardunya çiçeği gözlerinden
yağmura tutulmuş gibi tutulurum
bakışlarının sağnağına

saten düşler hançer saplı yazgılarda gizlidir
ben nereye gidersem gideyim belli ki
hüzün oraya gelir bir gölge gibi ve sessiz
susuz bir umutsuzluk yankılanır içimde
ve doğurgan duygular doğayı doğuran belki
soyu sopu köklerinde olan
kabardıkça kabaran yüreğimde
kadife sesli sessizlikler baş ucunda umudun
ışıltılı giysilerle salınıp da geliverir
dalgalar bir kudurur ki sormayın
sormayın kutsal bir yemin gibi gönüllerde
bir imgenin değişmezliği nedir
bir heyecanın yansıması yarınlara
içten, zarif ve sonsuz
ve kocaman bir elma düşerken gökyüzünden
kimseler bilmez yalnızlığın uğultusunu dopdolu

desem ki sen betül'sün
ve aşıksın bana sırılsıklam
geçmişten geleceğe seninle
yakalamışız zamanı saçlarından
bulutların üstünü mesken tutmuşuz seninle
dünya başımıza yıkılsa ne gam

desem ki sen betül'sün
ve aşıksın bana sırılsıklam

istanbul; 14.10.2019