Desem ki… Şiiri - Serap Demirtürk

Adam gibi adamdı…
Böyle derdi kendine
Ve söz ettirmezdi devasa kişiliğine…
Onu sadece kendi ezebilirdi
Ve ezdi de böcek gibi…
Şimdilerde
Daha ne kadar küçülebilirim diye
Dolaşıp durmakta…
Sözün gücünün kutsallığına alet ettiği duygularını
Saklayıp etek altlarına,
Bakmadan ardına
Yürü ya kul, deyip
Kuru gözyaşlarının inleyişine aldırmadan
Mürekkebin satırlardaki gezişini alkışlatmakta…
Yaz ey kalem!
Yaz da kandır bizleri
Ki…
Kanalım sanılsın aşkın sahtesine…
Yaz da anlat,
Kapı ardında ağlayan kadını,
Çaresizliğin doruk noktasını…
Anlat ki görsün körlüğümüz
Adamlığın adresini.

7.11.2011
Serap DEMİRTÜRK