Desem Şiiri - Ayşe Gül Öztürk

Desem ki,seni seviyorum, yetmiyor. Yağmurun toprakla öpüşmesi düşüyor aklıma, yaprağın dala sarılışı, çiçeğin sorgusuz güneşe dönmesi yüzünü. Desem ki,seni seviyorum, yetmiyor. Günün geceye kavuşması geliyor aklıma, gecenin aydınlığın kollarına atılışı, kar tanelerinin her izi kapatışı, ayın denizde salınarak parlayışı. Desem ki,seni seviyorum, yetmiyor. Bir şiirin ilk mısrası yer ediyor aklımda, senfoninin ilk notası, tiratın en vurucu cümlesi, ve noktası olmayan,mutlu bir masal. Desem ki,seni seviyorum, yetmiyor... yine de,demeden duramıyorum, seni seviyorum...