döndün mü? bitmeyen umutlarımın üstüne
ağlıyorum bir akşam üzeri ankaranın hüznüne
aynı balkondayız,üşüyorsun ellerini omzuna sürttün yine
yeşil gözlerinden akan yaşlar ay ışığını taşıyor yüzüne
'aradığın aşkı buldun mu? söyle' diyor yıllarım öfkelice
her üşüdüğünde ısıtacak kokumu bırakıyorum üzerine
gidiyorum,hayatımın kesik şeritleriyle birlikte
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta