Sevgi koksun dünyam
İçimi doldursun sevgi
Parçalansın
Dağılsın tüm kalplere...
Kardeşlik tohumları
Sonsuzluk üfler kulağıma;
Mevlana’nın dizeleri
Dökülür gözlerimden
Ellerimde güller açar
Kaldırırım başımı gökyüzüne
Kalbim ışığı ile dolar
Kış geliyor
Rüzgar başladı esmeye
İnceden inceye
Ağaçlar döküyor yapraklarını
Gök ederek gidiyor leylekler
Sıcak ülkelere
Tir tir titrer
Kuşlar ayazda
Ağaçlar
Boyun eğer rüzgara
Ayvalar bir gemici feneri gibi
Sallanır dallarda...
Arkadaşlarımın en güzel,
Oyuncakları var...
Kendi kendine giden taksileri,
Ağlayan konuşan bebekleri...
Daha neler neler saymakla bitmez.
Benim hiç oyuncağım yok.
Evet!
Duydum seslerini
Bu akşam duydum inan
Dışarıda kar yağıyordu
Bembeyaz bir örtü
Çekilmişti
Kelebek uçuyor.
Dört duvar içinde
Her uçuşta vuruyor camlara
Düşüyor yere
Gözleri gökyüzünde…
Diğer mevsimler gibi
Kışın da başkadır tadı
Bembeyaz bir örtü
Kaplar doğayı
Çocuklar koşar oynar
Çocuklar çoşar oynar...
Hafif bir rüzgar esince
Dinlemeye doyulmaz
Ağaçların yaprakların
Çıkardığı hışırtılar
Tatlı bir ezgiye dönüşür kulaklarda...
Bir köşe başında
Gözü yaşlı, bağrı açık
Yarı çıplak karını aç
Sevgiden yoksun bir çocuk
Seyrediyor vitrinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!