Oturmuş ovada
Saçlarını tarıyor Aykız
Dudaklarında sevda türküleri
Gülümsüyor Aykız…
Oturmuş ovada
Saçları yoktu
Çıplaktı kafası
Yüzündeki acıyı
Saklardı bıyıkları
Elleri kocamandı
Ekmek kokardı parmakları...
Babam bütün babalar gibi
Alnında hiç kurumaz
Yorgunkluk teri
Kanat açar, korur bizleri
Mutluluğum oınun tek dileği...
Beni büyüttün anne
Türkülerle ninnilerle
Dayanarak çilelere
Göğüs gererek her derde
Uykusuz gecelerde...
Seni teller kadar
Seviyorum annem
Uzayıp giden teller…
Seni yıldızlar kadar
Seviyorum annem
En sevdiğim insan! ! !
Dr. Oktay Duran’a…
Ben kağıdım;
Ah! Dilim olsada konuşabilsem
Hava soğuktu
Kar yağıyordu dışarıda
Baca kapanmıştı
Süt yoktu
Anasının kurumuş memelerinde
Ve bebek
Doğar doğmaz
“Barış”dedi bebek
Uçtu avuçlarına
Kondu kelebek
Çiçek tozlarını
Sürdü bedenine
Değerli dostum
-Mustafa Tezel’e…
Bir yaz akşamı
Rastladım
O bana baktı
Sonra ben ona
Günlerdir içinde
Gemi azıya almış
Bir aygır koşuyor delicesine
Yarışıyor zamana karşı durmamaksızın
Bir gibi uçuyor
Hırsla gererek kanatlarını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!