Derviş Kemal Şiirleri - Şair Derviş Kemal

Ezildim yoruldum ama sonunda
Nefis denen düşmanımı yendim ben
Yerimi alınca halkın yanında
Nefis denen düşmanımı yendim ben

Erenler cemine layık olunca

Bu dünyada yalnız kalmış
Kulların kardaşı olsam
Her kim haksız yara almış
Gözlerinin yaşı olsam

Aşılmaz dağları delip

Öyle sivri diken değil
Keşke gonca gül olsaydın
Küfre etmeyerek meyil
Keşke ehli dil olsaydın

Dostlara hor bakıyorsun

Silahların en iyisi
Oy silahı oy silahı
Kuşkusuz en geçerlisi
Oy silahı oy silahı

O silahın yüzü aktır

Sen ademi hakir görme
Adem sulbü nurdur hocam
Bu dünyaya gelen herkes
Hak indinde birdir hocam

Kimde ne var kimse bilmez

Sermaye-i aşkı sorarsan zahit
Aşığın çektiği yar cefasıdır
Bade nuş ettiğim sorarsan zahit
Harabet ehlinin dem gıdasıdır

Ne çare çekmeli derd-i seren can

Görünmeyen sır perdesi ardında,
Tanrı beni, ben Tanrı’yı yarattım.
Akıl rahiminde, mantık yurdunda,
Tanrı beni, ben Tanrı’yı yarattım.

Bir ağızdan “Kün” emrini buyurduk,

Yüce Tanrım hiç saklanma
Vallah billah gördüm seni
Sen kendini gizli sanma
Vallah billah gördüm seni

Akıl kibritini çaktım

İnsana ne gerekliyse
Vardır bizim yolumuzda
Kişi Hakk’a hevesliyse
Vardır bizim yolumuzda

Yolu aramaktır koşul

Ağustosta kar yağarmış
Yaş kemale erdiğinde
Sona kolay varılırmış
Göz menzili gördüğünde

Ayak geri yürür imiş