Derûn-ı Dil Şiiri - Mustafa Seyit Köylüoğlu

Aşkın oduna yandık, şarhoşuz meyhâne-i gamda,
Serâb-ı Leyla'ya kandık, mestiz sahrâ-yı hicranda

Ne Sahra'da Mecnun olduk, ne Leylâ’da bulduk vefa, Hezârân şevkle yandık, dost meclisinde bulduk şifa

Surete aldandık hep, ararken Yar'in cemalini, Aslına erişmedik, görünen hülyanın icmali

Mey-i tevhide susadık, içemedik kadehinden,
Ne arif meyi tattık, ne içtik mey-fürûş elinden

Hakikat, perde ardında, biz olduk rezili rüsva,
Ne arif olmuştuk, ne de hakikatte bulduk deva

Nurdan bir sır vardır ay gibi sönmez, derûn-u kalpde,
Sırra eren bilir: Bulanlar arayanlardır sade.