Dertsiz Başa Dertsizlik

Çaresizlik, arkasında hayatın.
Manasında mananın,
Ve aşkın bulunduğu bir çırpınış.
Gözlerin susar,
Dilin baka kalır.
Bazen dilin konuşur da,
Gözlerin hala susmaktadır.
Çaresizliğine ağlamak gelmez içinden gözlerin.
Gözler susmayı sever.
Ama yazdırır satır satır.

Dünü, bugünü ve yarını düşünmek,
Akıl kârı mıdır?
Rutubetli geceleri,
Veya;
Ay ışığının yansımasının şerefine nail olmuş duvarları seyretmek,
Daha mı çok utandırır?
İçmiş aşkın zehrini,
Gezer durur gönül.
Buna müsaade etmek,
Bir hata mıdır?
İnsanın kibrine kestiği bir ceza mıdır?

El ele gezen iki soyut maceraperest.
Biri sevda, diğeri gönül...
Gelmeden eylül,
Toparlamalı,
Kalpteki dağınık sayfaları.
Yaprakların intiharıyla,
Daha da yıpranmamalı.
Hazır bahardayken,
Daha da çok bahar aramalı.

Bir zarar mıdır?
Bir zarar mıdır bu kadar çok oksijen?
Bu kadar çok bahar?
Kalp dayanır mı bu güzelliğe?
Her gün canın yanar...
Bu herhangi bir bahar mıdır ki;
Eylül gelince solsun yaprakları?
Yok oluversin güzelliği?
Ne kar, ne yağmur,
Ne çamur, ne fırtına...
Engelleyemez bu güzelliği.
Alamaz kimse elinden bu liderliği...
Göremeyen de;
Ağlasın kendi haline,
Sorgulasın bu cahilliği...

İmkansızlığın savaşına girmedim,
İmkan yaratmak için.
Ben sadece sevdim,
Günahlarımdan arınmak için.
Bir sebebe gerek mi var sevmek için?
Kalpten ve gönülden gayrısı yok!
Aranacaksa bir sebep,
Bunca uydurulmuş kılıflar için.

Dertsiz başıma dertsizlik almak hiç de zor olmadı.
Güzeli sevmek hiçbir zaman dert olmadı.
O imkansızlığın içindeki gönüller,
Benim için her zaman beraber.
Kalbim daha çürümedi...
Gönlüm daha solmadı...
Doymadı...
Gönlüm daha doymadı...
Ya da doydu,
Sadece henüz bitmedi istikrarı,
Israrı ve esrarı...
Ama olsun;
Bitince gururla bahsedeceğim bu aşktan,
''Beni hiç böyle güzel yakan olmadı...''